Domy projektu Richarda Bauera (nr 6-7)

Richard Bauer, będący od 1927 roku dyrektorem technicznym społeczno-gospodarczego zakładu ds. osiedli i materiałów budowlanych w Wiedniu (GESIBA), zajmował się na tym stanowisku zarówno planowaniem licznych osiedli, np. osiedla dla bezrobotnych w Leopoldau (część 21. dzielnicy Wiednia) jak i techniczną i organizacyjną stroną realizacji wiedeńskiego Osiedla Werkbundu. Ponadto Josef Frank zaprosił go do zaprojektowania dwóch domów szeregowych w bezpośrednm sąsiedztwie pierzei domów projektowanych przez Josefa Hoffmanna (domy nr 8, 9, 10 i 11).

Usytuowane u zbiegu ulic Veitingergasse i Woinovichgasse dwukondygnacyjne domy bliźniacze zbudowane na prawie kwadratowym planie, o powierzchni mieszkalnej wynoszącej po 81 m², zwracają uwagę skromną elewacją. Dostęp do domów o prawie identycznych rzutach zaprojektowano od północy, od strony ulicy. Parter dzieli się na część gospodarczą z przedpokojem, kuchnią, służbówką i toaletą oraz na przylegający do nich duży pokój dzienny. To obszerne pomieszczenie zajmujące całą głębokość domu (co umożliwia wietrzenie na przestrzał) łączy się drzwiami z tarasem i ogrodem. W swoich domach Richard Bauer rozdzielił funkcję mieszkalną i sypialną na różne kondygnacje. Z przedpokoju schody prowadzą na piętro, gdzie umieszczono dwie duże sypialnie (jedną od ogrodu, a drugą od ulicy), niewielki pokoik oraz łazienkę z toaletą. Sypialnie oddziela ścianka działowa, wzdłuż której przewidziano meble wbudowane. Pokój dzienny i sypialnię w domu nr 7 wyposażono od strony ogrodu w duże trójdzielne okna. Na parterze architekt uzyskał dzięki temu połączenie z ogrodem, a w sypialni na piętrze zastosował okno typu portfenetr. Takie samo rozmieszczenie otworów okiennych i drzwiowych przewidziano również na obu kondygnacjach domu nr 6, stosując jednak podziały czterodzielne. W sypialni tego domu zamiast portfenetr Bauer zaprojektował balkon. Z fotografii z epoki wynika, że przed spojrzeniami z zewnątrz balkon miała chronić kotara przebiegająca wzdłuż jego obrysu. Natomiast od strony ulicy elewacje ukształtowano w jednakowy sposób z zastosowaniem dużych otworów okiennych.

Już w 1924 roku GESIBA wystąpiła z inicjatywą budowy domów o podstawowym standardzie, udostępniając zainteresowanym plany domów jednorodzinnych, przewidujące wieloetapową rozbudowę obiektu. Z projektów budowlanych wynika, że Bauer pierwotnie planował zabudowę szeregową na Osiedlu Werkbundu w formie „domów rozwojowych”.
W pierwszym etapie w niszy pokoju dziennego miała być sypialnia, a w służbówce – łazienka. Po pełnej rozbudowie domu nisza sypialna stawała się kącikiem wypoczynkowym w pokoju dziennym, a łazienkę przenoszono na piętro. Domy te zrealizowano jednak w wersji pełnej, całkowicie rozbudowanej.

Tekst: Anna Stuhlpfarrer