Domy projektu Helmuta Wagner-Freynsheima (nr 69-70)

Najbardziej na południe wysunięte domy osiedla wzorcowego, stojące w jednym szeregu z budynkami Arthura Grünbergera (domy nr 63 i 64), Josefa F. Dexa (domy nr 65 i 66) oraz Ottona Breuera (domy nr 59 i 60), zaprojektował wiedeński architekt Helmut Wagner-Freynsheim. Po ukończeniu studiów na politechnikach w Darmstadt i Wiedniu Helmut Wagner-Freynsheim uczęszczał do szkoły architektonicznej Adolfa Loosa, będąc wraz z Wilhelmem Ebertem i Paulem Engelmannem jednym z pierwszych trzech stałych słuchaczy tej prywatnej uczelni. Przez szereg lat działał jako samodzielny architekt, projektując rozliczne wille i kompleksy mieszkalne.

Oba podpiwniczone dwukondygnacyjne domy na Osiedlu Werkbundu są wizualnie skierowane ku leżącej od południowego zachodu ulicy Jagdschloßgasse. Ekspozycję elewacji domów w kierunku ulicy podkreśla rozrzeźbienie fasady, strefa wejściowa z kolumnami i gankiem oraz harmonijne proporcje przesuwnych okien. Podziałom elewacji od strony ulicy z ich wykuszowo zaznaczonym pierwszym piętrem odpowiada na elewacjach od strony ogrodu niewielki uskok w głąb budynku, ocieniony pergolą. Elewacja od strony ogrodu ma raczej zamknięty charakter, co wynika z narzuconej linii zabudowy wzdłuż ulicy Jagdschloßgasse, wymuszającej zorientowanie wszystkich domów przy tej ulicy w kierunku północno-wschodnim / południowo-zachodnim.

Na parterze Helmut Wagner-Freynsheim, podobnie jak Ernst Lichtblau (domy nr 41 i 42) zdecydował się na zróżnicowanie rozkładu pomieszczeń w obu domów. Zgodnie z założeniami projektowymi dla Osiedla Werkbundu, przewidującymi zaproponowanie możliwie dużej liczby zróżnicowanych typów domów, strefa gospodarcza domu nr 69 składa się z kuchni i przylegającej do niej służbówki, a w domu nr 70 – z kuchni mieszkalnej. W latach dwudziestych XX wieku wady i zalety różnych rozwiązań kuchni, takich jak kuchnia mieszkalna, kuchnia z jadalnią, kuchnia-laboratorium, były przedmiotem dyskusji reformatorów budownictwa mieszkaniowego w prawie wszystkich krajach Europy. W odróżnieniu od mieszkań o bardzo niskim metrażu, gdzie ze względu na skąpą powierzchnię, kuchnia mieszkalna przejmowała funkcję pokoju dziennego, w domach Osiedla Werkbundu kuchnię postrzegano jako powierzchnię mieszkalną zwiększającą pokój dzienny. Pomieszczenia te zajmują całą szerokość traktu, co umożliwia wietrzenie na przestrzał.

Fotografie z epoki pokazują zaprojektowane również przez Helmuta Wagnera-Freynsheima urządzenie wnętrz domów, oferujących po 70 m² powierzchni mieszkalnej. Na zdjęciach widzimy pokój dzienny z licznymi przesuwnymi meblami i otwartym biegiem schodów na piętro, mieszczące strefę sypialną.