Domy projektu Ernsta Lichtblaua (nr 41-42)

Dwukondygnacyjne domy zaprojektowane przez Ernsta Lichtblaua, który kształcił się na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierownictwem Ottona Wagnera, mają formę skromnych prostopadłościanów z głęboko wciętymi oknami. Na elewacjach rozmieszczono rytmicznie okna różnego typu, dom nr 42 różni się od domu nr 41 przypominającym wykusz ryzalitem, umieszczonym od strony ulicy. Elewacje koloru seledynowego z białymi oknami i drzwiami odpowiadają koncepcji kolorystycznej opracowanej przez László Gábora dla wszystkich domów osiedla.

Domy o powierzchni mieszkalnej wynoszącej 73 względnie 82 m² różnią się zasadniczo rozkładem parteru. W przeciwieństwie od sąsiedniego domu zaprojektowanego przez Lichtblaua i od większości innych domów na wiedeńskim Osiedlu Werkbundu, w domu nr 41, którego wejście od strony przedogródka ocienia drewniana pergola, połączono kuchnię
z pokojem dziennym. Do 1926 roku taką formę rozwiązania kuchni stosowano prawie standardowo w budynkach mieszkalnych wznoszonych przez gminę miasta Wiednia. Dopiero od roku 1927 zamiast kuchni połączonej z pokojem dziennym zaczęto projektować małe kuchnie, przeznaczone wyłącznie do przyrządzania posiłków i odrębny pokój dzienny. W zaproponowanym przez Lichtblaua typie domu kuchnia mieszkalna jest oddzielona przesuwnymi przeszklonymi drzwiami, dzięki czemu zyskuje ona dodatkowe doświetlenie od strony pokoju dziennego, a zarazem łączy się z tym pomieszczeniem.

Wejście do domu nr 42 znajduje się na ścianie bocznej od strony ogrodu. Parter tego domu ma również nieco nietypowy rozkład – poprzecznie umieszczony pokój dzienny i znajdujące się w centralnej części strefy mieszkalnej otwarte schody na piętro. Dzięki takiemu położeniu schody w pewnym stopniu oddzielają strefy funkcjonalne na parterze, umożliwiając przy tym podział pokoju dziennego umieszczoną w środku kotarą. Niezbyt korzystne wydaje się jednak zorientowanie pomieszczenia mieszkalnego na ulicę, przy czym w pierwotnych planach ten względnie duży pokój miał być doświetlony jedynie oknem w wykuszu. W obu domach Lichtblaua strefa mieszkalna i sypialna przypisane są do różnych kondygnacji, przy czym na piętrze umieszczono jeden duży pokój, dwa małe oraz łazienkę. Z domu nr 41 do ogrodu schodzi się schodami przez drzwi z kuchni mieszkalnej, a z domu nr 42 dostęp do ogrodu możliwy jest jedynie przez drzwi wejściowe.

W Osiedlu Werkbundu Ernst Lichtblau zaprojektował wnętrza nie tylko swoich domów, lecz również domów autorstwa Hugona Häringa (dom nr 2), Eugena Wachbergera (dom nr 22) i Arthura Grünbergera (dom nr 63). Ernst Lichtblau, który od 1929 roku kierował poradnią urządzania wnętrz (BEST) mieszczącą się w potężnym budynku mieszkalnym Karl-Marx-Hof, należał do czołówki projektantów kształtujących kulturę mieszkalnictwa w Wiedniu okresu międzywojennego.