Domy projektu K. A. Bibera i O. Niedermosera (nr 17-18)

Wąskie trzykondygnacyjne domy zaprojektowane przez Karla Augustinusa Biebera i Ottona Niedermosera tworzą wspólną pierzeję z domami Waltera Loosa (domy nr 19 i 20), Eugena Wachbergera (domy nr 21 i 22) oraz Clemensa Holzmeistera (domy 23 i 24), wyróżniając się jednak wyraźnie na tle sąsiednich, dwukondygnacyjnych budynków wycofaną bryłą drugiego piętra. Cieszący się międzynarodowym uznaniem architekt i projektant Karl Augustinus Bieber, który poza domami szeregowymi w wiedeńskim Osiedlu Werkbundu nie zrealizował żadnego projektu budowlanego, był od 1930 roku doradcą artystycznym holenderskiej firmy Philips w Eindhoven. Architekt i scenograf Otto Niedermoser przez dziesiątki lat wykładał w wiedeńskiej Szkole Rzemiosł Artystycznych i stworzył w niej kierunek scenografii. Obaj architekci pracowali na tej uczelni również jako asystenci Oskara Strnada.

Wejście do narożnego domu nr17 usytuowano na ścianie bocznej, a wejście do sąsiedniego domu nr 18 na ścianie frontowej, każdorazowo przez przedogródek. Poza różnym umieszczeniem wejść rzuty obu domów są identyczne. Pomieszczenia gospodarcze przewidziano od strony ulicy, a od strony ogrodu – pokój dzienny. Dostęp na wyższe kondygnacje zapewniają umieszczone mniej więcej w środku domu żelazne kręcone schody wykładane linoleum (podobne do schodów w domach nr 61 i 62 autorstwa Margarety Schütte-Lihotzky). Na pierwszym piętrze umieszczona w środku klatka schodowa wraz z korytarzykiem i łazienką oddzielają od siebie sypialnie – jedną od strony ulicy, a drugą od strony ogrodu. Na drugim piętrze wycofanym od strony ogrodu znajdue się jedno pomieszczenie, z którego dwuskrzydłowe drzwi prowadzą na taras. Piętra obu domów zorientowanych wschód-zachód, doświetlone są od strony ulicy trójdzielnymi poziomymi oknami, a od strony ogrodu w sypialniach na pierwszym piętrze zaprojektowano małe balkony. Z pokoju dziennego, który podobnie jak sypialnię wyposażono w dwuskrzydłowe okno, przez drzwi z górnym świetlikiem schodzi się po kilku stopniach do ogrodu. Taras i balkon wyposażono w kotary, chroniące te prywatne przestrzenie na świeżym powietrzu przed spojrzeniami ciekawskich.

Oba domy usytuowane na wąskich i długich działkach budowlanych zajmują jedynie 34 m² powierzchni zabudowy, oferując powierzchnię mieszkalną wynoszącą po 71 m² (dla porównania: w domach nr 25, 26, 27 i 28 autorstwa André Lurçata wielkości te wynoszą odpowiednio 38 m² i 68 m²). Projekt Biebera i Niedermosera pierwotnie przewidywał całkowicie dowolny podział pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach, z czego zrezygnowano ze względu na narzuconą, jednolitą technologię budowy. Dom nr 17 został przez Ottona Niedermosera urządzony meblami wykonanymi przez Antona Herrgesella oraz krzesłami firmy Thonet, Urządzenie wnętrz domu nr 18 zaprojektował Karl Bräuer, długoletni współpracownik Josefa Hoffmanna.